ΕΧΟΝΤΑΣ διοριστεί στη Χίο από τον περασμένο Σεπτέμβριο, ένα νησί που πραγματικά λατρεύω, φυσικό ήταν να ενδιαφερθώ για την ιστορία του, τα αξιοθέατά του και τους ανθρώπους του.

Σχεδόν όλοι όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στο νησί, μού μίλησαν για τον Γιάννη Μακριδάκη, έναν νέο άνθρωπο με όραμα που άφησε τη μαθηματική επιστήμη που σπούδασε και, εδώ και πολλά χρόνια, ερευνά και συλλέγει τη «χαμένη» ή ξεχασμένη ιστορία του νησιού.

Βασικά, ακολουθεί τα όνειρά του και αυτό που ήταν που με παρακίνησε να τον παρουσιάσω στο κοινό μας, στην Αυστραλία, ήταν για να λειτουργήσει έτσι ως παράδειγμα, μιας και στην εποχή μας όλοι «συμβιβαζόμαστε» και λίγοι τολμάμε να κάνουμε αυτά που πραγματικά μας εκφράζουν.

Να υπογραμμίσω, βέβαια, ότι, σύμφωνα με τους ειδικούς, ο Γιάννης Μακριδάκης θα αφήσει εποχή στην Ελλάδα ως συγγραφέας, οπότε και από αυτήν την άποψη ενδιαφέρει η ιστορία του.

Και έτσι να μην γίνει, όμως, είναι πάντα ενδιαφέρον να γνωρίζει κανείς και να μιλάει με ανθρώπους σαν τον Γιάννη. Ο ίδιος δηλώνει «ασκούμενος συγγραφέας» που θέλει στα γεράματά του ή μετά θάνατον να λένε «αυτός ήταν συγγραφέας!». Πριν από αυτό, υπήρξε μαθηματικός και πολύ συνειδητά αποφάσισε αλλαγή καριέρας και ζωής. Η εμπειρία του από την ελληνική παιδεία ως μαθητής ήταν η καταπίεση και ως μαθηματικός η έλλειψη δημιουργικότητας.
«Και πότε κατάλαβες ότι έχεις κλίση στη συγγραφή», τον ρωτάω, σκεφτόμενη ήδη μια δική μου κλισέ απάντηση (από παιδί) για να με διαψεύσει με τη δική του την τόσο αυθεντική.

«Πρώτα κατάλαβα ότι έχω κλίση στο νησί! Έχω μια ιδιαίτερη αίσθηση και αγάπη γι’ αυτόν τον τόπο. Αρχικά, βρέθηκα να ασχολούμαι και να ακούω τις ιστορίες των γέρων στα χωριά και ανακάλυπτα έναν άλλο κόσμο. Σκέφτηκα ότι, αφού αυτά τα πράγματα εντυπωσιάζουν εμένα, θα εντυπωσιάζουν και άλλους και λέω γιατί να μη τα γράψω να τα μάθουν και άλλοι. Έτσι, στα 27 μου ξεκίνησα και βρήκα ανθρώπους που και αυτοί είχαν μεράκι για τη Χίο και μπήκα μπροστά να τους οργανώσω λίγο και έτσι βγήκε το περιοδικό «Πελινναίο» ως προσπάθεια κοινής δράσης».

Ο Γιάννης Μακριδάκης ίδρυσε το Κέντρο Μελέτης Χιακών Θεμάτων, με σκοπό την έρευνα, τη μελέτη και την αρχειοθέτηση.

«Προσπαθούμε με τους συνεργάτες μου να αφήσουμε μια εγκυκλοπαίδεια για τη Χίο σε τεύχη», σχολιάζει.

Επίσης, διευθύνει το τριμηνιαίο περιοδικό «Πελινναίο» (το όνομα από το ψηλότερο βουνό της Χίου), το οποίο έχει μια πορεία δεκατριών χρόνων και στις 20 Ιουνίου θα κυκλοφορήσει το 50ο τεύχος.

Ακόμη, έχει γράψει δύο ιστορικά βιβλία για τη Χίο, το «Συρματένιοι, ξεσυρματένιοι όλοι» και την «Ιστορία της Νεοελληνικής Χίου 1912 1940». Πρόσφατα, εκδόθηκαν από την «Εστία» το μυθιστόρημα «Ανάμισης Τενεκές» το οποίο προτάθηκε στο διαγωνισμό για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων και η νουβέλα «Στη δεξιά τσέπη του ράσου», η οποία δεν προτάθηκε για…  αφορισμό γιατί πρόκειται για «προσχηματική γραφή», όπως αναφέρει ο ίδιος, και ουδεμία σχέση έχει με τα εκκλησιαστικά σκάνδαλα.

«Και τα δύο βιβλία είναι εμπνευσμένα από τα μέρη της Χίου. Ο Πέτικας, ο ήρωας του ‘Ανάμιση Τενεκέ’ είναι πρόσχημα για να περιγράψω τη φύση και την ηθογραφία της Χίου. Μού λένε ότι μοιάζουμε κάπως με τον Παπαδιαμάντη, αλλά αυτό που λέω εγώ είναι ότι και ο Παπαδιαμάντης εμπνεόταν από τόπους, βγάζει συναίσθημα μέσα από λόγια ανθρώπων για τα φυσικά τοπία».

Παρ’ όλη την πετυχημένη πορεία του, κομπλάρει με το χαρακτηρισμό «συγγραφέας». «Δεν αυτοπροσδιορίζομαι ως συγγραφέας. Συγγραφέας είναι τίτλος τιμής για μένα που στην απονείμουν σύμφωνα με το έργο σου», υπογραμμίζει και σχολιάζει ότι οι βραβεύσεις είναι το κομμάτι που φθείρουν το συγγραφέα καθώς είναι πράγματα φτιαχτά, για το lifestyle.

Απ’ την πρώτη μας κουβέντα με τον Γιάννη, με σημάδεψαν τα εξής λόγια του «Για να πάει κανείς μπροστά, πρέπει να πολεμάει τον εαυτό του» και ο ίδιος έχει δώσει πολλές μάχες ώσπου να ‘στρώσουν’ τα πράγματα. Στη δεύτερη κουβέντα μας, μάλλον, τον πέτυχα σε ‘ανακωχή’ καθώς στην ερώτηση τι κάνει αυτό το διάστημα μού απάντησε, χαμογελώντας, «Μπάνια!». Ωστόσο, σύντομα αναμένεται η έκδοση του επόμενου βιβλίου του.

Πέρα από τη συγγραφή βιβλίων που γι’ αυτόν αποτελεί τρόπο ζωής, ο Γιάννης θέλει να γίνει ένας καλός καϊκέρης. Από τη θάλασσα των ιδεών στη θάλασσα των…  ψαριών, «κάνω κύκλο στη ζωή μου» σχολιάζει. «Από μικρός που ήμουν με τον πατέρα μου στη θάλασσα και ψαρεύαμε, πήγα στο αποκορύφωμα της επιστήμης και των γραμμάτων με το μυθιστόρημα και τώρα πάλι πίσω στη θάλασσα».

«Θέλω, όμως, να γράψω ένα μυθιστόρημα θαλασσινό», συνεχίζει, «πιο πολύ της ψαροσύνης και όχι της ναυτοσύνης και ίσως γι’ αυτό η ενασχόλησή μου με τη θάλασσα». Σύμφωνα με τη θεωρία του, ο συγγραφέας πρέπει ή να γράφει ή να ζει. «Συγγραφέας είναι αυτός που είναι δοσμένος στο γράψιμο και άμα δε γράφει, ζει, δεν κάνει τίποτα άλλο. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένας άνθρωπος το πρωί να είναι υπάλληλος στην υπηρεσία του και το απόγευμα να γράφει και να λέει ότι είναι συγγραφέας. Οι πιο πολλοί Νεοέλληνες έτσι γράφουν, όμως, τα Σαββατοκύριακα».

«Το μυθιστόρημα», εξηγεί, «θέλει αφοσίωση και είναι μεροκάματο και, μάλιστα, βαρύ. Ξεκινάς τώρα και θα τελειώσεις μετά από πέντε-έξι μήνες. Κάθε μέρα θα πρέπει να είσαι εκεί, να ζεις την ιστορία, να έχεις την ίδια ψυχική διάθεση που ‘χες και χτες για να γράψεις ένα βιβλίο».

Χαρίσματα του Γιάννη Μακριδάκη η αφέλεια – που, όπως αναφέρει ο ίδιος, τον έχει σώσει πολλές φορές – και η ταπεινότητα, που χαρακτηρίζει το είναι του. Γι’ αυτόν αποτελεί μεγάλη τιμή να τον διαβάζουν καθώς, όπως λέει, «ένας άνθρωπος αφιερώνει χρόνο από τη ζωή του και σε διαβάζει».

Το μυθιστόρημα «Ανάμισης Τενεκές» έχει μεταφραστεί στα τουρκικά. Από την επίσκεψή του στην Τουρκία, ο Γιάννης Μακριδάκης έχει να πει να καλύτερα. «Ήταν πολύ ωραία, είχε πολύ ενθουσιασμό. Οι Τούρκοι είναι ένας λαός σαν τους Έλληνες του ’60 περίπου. Όταν άκουσαν στο μεγάφωνο της έκθεσης ότι είναι ένας Έλληνας συγγραφέας έρχονταν όλοι να με δούνε και να υπογράψουν βιβλία. Στην Ελλάδα δεν συμβαίνουν αυτά, εκεί τα πράγματα είναι πιο αγνά, πιο φιλικά. Μαθαίνουν και για τη Χίο και έρχονται. Άγνωστοι άνθρωποι που με γνώρισαν από τη φωτογραφία με σταματούν στο δρόμο και μού λένε ήρθαν διακοπές επειδή διάβασαν το βιβλίο. Αυτή είναι η καλύτερη πληρωμή για τον συγγραφέα».

Τα βιβλία του Γιάννη Μακριδάκη από τον εκδοτικό οίκο «Εστία» πωλούνται σε όλα τα καλά βιβλιοπωλεία της Ελλάδας και ήδη ο «Ανάμιση Τενεκές» κάνει και ρεκόρ πωλήσεων.